Erik ağacı, gülgiller ailesinden Prunus cinsine ait, meyvesi yenen ağaç türlerinin genel adıdır. Türkiye'de Doğu Anadolu'nun yüksek yaylaları ile Güneydoğu Anadolu'nun kurak ve sıcak bölgeleri hariç, diğer bölgelerde yaygın olarak yetişen bir ağaç türüdür. Erkenci dönemde can eriği, yaz ortasında ise Japon eriği yetişir. Ağustos ayında yetişmeye başlayan Avrupa eriği ise ekim ayına kadar tüketilebilir. Değişik dönemlerde yetişen eriğin, farklı şekil ve olgunluktaki meyvelerinin ince kabuğu, türüne göre yeşil, sarı, kırmızı ve mor renktedir. Türkiye'de en bilinen erik çeşitleri can eriği, papaz eriği, mürdüm eriği ve tatlı üryani eriğidir.

Anayurdu Anadolu olan erikler, dünya genelinde farklı iklim bölgelerine göçler ve savaşlar nedeniyle adapte olmuştur. Kafkasya ve Hazar Denizi çevresinden dünyaya yayıldığı varsayılmaktadır. Prunus insititia olarak bilinen farklı bir erik türünün anavatanı ise Şam bölgesidir. Dünyadaki erik çeşitlerinin sayısı 2.000'den fazladır. Türkiye'de üretilen çeşitlerin sayısı da 200'ün üzerindedir.

Erikler, yetişme zamanlarına ve kullanım durumlarına göre çeşitli kategorilere ayrılır. Türkiye Milli Bağ-Bahçe Komitesi'nin Türkiye'de üretilmesini tavsiye ettiği erik çeşitleri arasında şunlar bulunur:

Erik ağaçları tür ve çeşitlerine göre uzun boylu ağaçlar olabildiği gibi, küçük boylu ağaçlar veya çalı formunda da olabilirler. Sert çekirdekli bir meyve ağacı olan eriğin iç kısımlarının sertleşmesi ile sert çekirdek kabuğu oluşur. Yenilen kısmı etli ve suludur. Meyveleri her bakımdan birbirinden farklıdır. Tohumları acıdır. Erik çeşitleri, tohum türüne göre kendine verimli, kendine kısmen verimli ve kendine kısır olarak üç gruba ayrılır. Kendine kısmen verimli çeşitlerden de iyi ürün alınabilmesi için tohum teşekkülü çeşitlerine ihtiyaç vardır.

Erik ağaçları farklı toprak tiplerinde yetişebilmekle birlikte, en iyi olarak besin maddesi açısından zengin, humuslu, sıcak, mümkün olduğunca nemli, orta derin ve derin topraklarda olgunlaşır. Kültür erik çeşitleri çelik ve aşıyla yetiştirilir. Fidanlıklarda en fazla durgun göz aşısı kullanılır. Kültür erik çeşitleri için en uygun anaçlar; şeftali, kayısı ve bademdir. Meyvelerinde şekerler, pektin ve organik asitler bulunur. Erikler taze olarak tüketilir, kurutularak hoşaf ve farklı yörelerde pestil yapımında kullanılır.

Erik, B vitaminleri açısından zengin bir meyvedir. Ayrıca potasyum ve magnezyum minerali bakımından da zengindir. 100 gram taze erik; 66 kalori, 17.8 gram karbonhidrat, 299 mg potasyum, 17 mg fosfor, 2 mg sodyum, 18 mg kalsiyum, 0.5 mg demir ve 0.4 gram lif içerir. Ayrıca A, B1, B2, B3, B6, C ve E vitaminleri bulunur. Yaz meyvesi olarak tüketilir ve sağlık açısından birçok fayda sağlar.