Kuzey yarımkürede yaygın olarak bulunan Top Mazı (Thuja), Kuzey Amerika ve Doğu Asya'da yetişen altı tür ile temsil edilmektedir. Bu bitkiler, genellikle ağaç veya çalı formunda olup her zaman yeşil kalan, pul yapraklı bitkilerdir.

Genç mazı ağaçlarının gövde kabukları ince ve düzdür. Ancak, yaşlandıkça kabukları ince ve uzunlamasına dar şeritler halinde çatlaklar oluşturur. Mazı dalları yatay ve yukarı doğru yöneliktir. Pul yaprakları kuvvetli bir kokuya sahip olup, sürgünlere karşılıklı olarak dizilmiştir. Sürgünlerin alt yüzeyleri koyu yeşil, üst yüzeyleri ise açık yeşildir.

Sürgünün geniş yüzeyinde yer alan yapraklar düz olup, bu yaprakların sırtında yağ bezeleri bulunur. Sürgünün yanlarında yer alan karşılıklı yapraklar kayık gibi katlanmış ve sürgünü kavrar durumdadır. Yapraklarla örtülü sürgün üstten basık ve yassı bir şekildedir. Orta sürgünden yanlara doğru açılan yan sürgünler aynı sıra üzerinde ve birbirine belli bir dereceye kadar paralel olarak bulunur.

Kozalakları oval biçimli olup, olgunlaştığında pulları sert ve odunsu hale gelir. Kozalakların olgunlaşması bir yıl gibi kısa bir sürede tamamlanır, ancak pulların sadece 2-3'ü tohum tutar.

Top Mazı üretimi genellikle tohum ve çelikle, bazen de aşı ile yapılır. Bu bitkiler, ılıman ve soğuk iklimlerde, derin ve gevşek çamurlu topraklarda iyi gelişirler. Nemli veya kuru topraklarda da yetişebilir ve gölgeye dayanıklıdırlar. Her zaman olmasa da bazen donlara karşı direnç gösterebilirler.

Top Mazı, açık alanlarda, park ve bahçelerde, mezarlık ve taş bahçelerinde tek tek, grup halinde veya sıralar halinde kullanılabilir.

Top Mazı'nın ekolojik önemi ve kullanım alanları oldukça çeşitlidir. İşte bazı önemli noktalar:

Top Mazı, estetik ve ekolojik değerleri ile hem doğal hem de yapay peyzaj düzenlemelerinde önemli bir yer tutar. Bu bitkilerin doğru ve uygun şekilde yetiştirilmesi, hem bitki sağlığı hem de çevresel faydalar açısından büyük önem taşır.